Scare Spamning Berichtjes

Onderwerp: Re: Scare Spamning Berichtjes zo mei 01, 2011 6:34 pm

Twee lange uren. Soul keek al zo lang in de spiegel dat hij begon te geloven dat zijn ziel aan de andere kant stond. Alle kleine stukjes, ze vielen en maakte het geheel kapot. Te scherp voor hem, te scherp om weer samen te stellen. Te klein om iets uit te maken, maar groot genoeg om hem in zo veel kleine stukjes te snijden, als hij probeerde hem aan te raken. Zijn blik was gefocust op de spiegel, zijn hand erop geplaatst. Hij begreep niet waarom hij het deed, waarom hij in de nacht zo stond. Hij ademde diep in en liet zijn hand zakken. Ze hadden hem overtuigd dat hij ziek was en hij alles zou begrijpen zodra hij beter werd. Maar wie zij dat hij beter zou werden? Dat hij wou begrijpen waarom Soraya weg was?
“Soul,” klonk de stem van zijn broer en hij draaide zich om. Zijn rode ogen focuste op die van zijn broer, in plaats van de spiegel. Wes keek hem strak aan. “Ik ken het verschil tussen mijzelf en mijn reflectie, maar soms vraag ik me af… Van welke houden ze meer?” vroeg Soul en keek weer de spiegel in. Wes wist wie ‘ze’ waren. Hun ouders. Hij had altijd dat in zijn hoofd. Ze hielden niet van Soul, maar van het idee van Soul. Hoe hij zou kunnen zijn.

Het was half twaalf, Soul zat verveeld op zijn bed. Zijn benen bungelde naar beneden terwijl hij zichzelf op de rand had geplaatst. “Hey, Soul!” werd er geroepen en de deur ging open, waarna een van zijn vrienden binnen kwam. Nou ja, kennis. Hij keek hem voor een moment aan en Soul keek hem aan met een ‘wat-moet-je’ face. “Kom je mee naar buiten? Je zit hier al de hele dag,” zei hij toen en Soul schudde zijn hoofd even. Nog een half uur of zo en Mizore zou komen. Dan had het geen nut om naar buiten te gaan. “Nee, Mizore komt dadelijk.” De jongen haalde zijn schouders op en draaide zich om. “Jij moet het weten,”
En toen was hij weer alleen. Hij gooide zijn benen op bed en ging liggen, om even weer na te denken aan vroeger. Hij kreeg het niet uit zijn hoofd sinds gisteravond, hoe hard hij zijn best ook deed. Het enige goede dat toen was gebeurd was dat hij en Mizore officieel een setje waren. Ze had gezegd dat hij niks fout deed en hem gerust gesteld toen dat nodig was. Ik geef dit.. Nee, jou niet zomaar op omdat je het moeilijk hebt.
Hij leunde weer naar voren en keek even op zijn mobiel. Vijf voor twaalf. Ze kon elk moment komen.