Royal Blood Pack

[table align="center" width="602" height="402" background="http://img202.imageshack.us/img202/1535/postsheetfoise.png"][tr][td]<div style="width:250px;height:318px;overflow:scroll;overflow-y:scroll;overflow-x:hidden;margin-bottom:67px;margin-left:7px;"> Dylan en Mulan vermaakten zich prima, Luciënne was blij met haar pleegpups, ze mochten elkaar, en ze waren alweer een paar maanden samen. Alle eenzaamheid was nu weg, Alles was veranderd sinds wat nu alweer bijna een jaar geleden was. Ze had zichzelf plechtig beloofd een nieuwe start te maken, vrienden te maken, en niet meer die ene eenzame, kattige wolvin te zijn. Toen was ze Mulan, en later Dylan tegen gekomen, een teefje en een reu, die hun ouders waren verloren, en hulpeloos middenin de heuvels zaten. Luciënne heeft hun zorg op zich genomen, en ze heeft ontdekt hoe fantastisch het is om pups te hebben, al zijn het niet haar eigen.
Ook was ze bij een roedel terechtgekomen, wat ook helemaal nieuw was. Ze voelde zich er direct op haar plaats, en mocht iedereen er. Het speet haar dat ze al deze dingen niet eerder gedaan had, misschien dat haar leven dan iet zo mislukt was geweest. Nu ging het prima met Luciënne, maar dat is echt niet altijd zo geweest, verstoten door haar gezin, geen vrienden maar wolven die haar niet zo mochten, en een mislukte liefde. Na al die tijd heeft ze zich over haar liefdesverdriet heengezet. Dat was voor Luciënne de grote stap op weg naar een nieuw begin. Nu had ze Mulan en Dylan even bij de oredel gelaten, en was gaan wandelen in haar uppie, gewoon, omdat ze dat aal een hele tijd niet had gedaan. Misschien kwam ze nog iemand tegen, er was altijd ruimte voor nieuwe vrienden, kennissen, en anderen die ze aardig vond. Ze had een groot gouden hart. Tenminste, als ze een goed humeur had. Anders katte ze iedereen af.
Ze luisterde naar de vogels die floten, en keek naar de konijnen die langs huppelden, maar doordat ze een wolf was wel op veilige afstand bleven. Luciënne bekeek ze amuserend, maar ze had geen honger, en even geen zin om te jagen. Ze stak haar kop omhoog, naar de zon, die fel scheen. Het was en heerlijke dag, en Luciënne's humeur kon niet beter. Toen zag ze een eindje verderop een wolf onder een boom liggen, en ze liep erop af. Toen ze dichterbij kwam., zag ze dat het een oudere wolf was dan zijzelf, met een mooie bruine vacht. Ze wist niet waarom, maar hij kwam haar bekend voor. Had ze ehm misschien al eens eerder gezien? Nee, dat kon niet. Of toch? Nou ja, ze kwam er vanzelf achter. Ze ging bij de olf staan. 'Hallo' Zei ze, vrindelijk, maar toch een beetje verlegen.' 'Ik ben Luciënne, wat is jouw naam?' Ging ze verder. De wolf had zijn ogen halfopen, en Luciënne keek hem aan, en wachtte op een reactie. </div>[/td][/tr][/table]