Zonnebaden

Ayn'at geeuwde en rekte zich uit, ze lag lekker in het zonnetje te genieten van de rust en het warme zomerweer. Ze had net goed gegeten, ze was bij mensen in de wei geweest en ze had een kalf gedood en meesgesleurd naar de rand van het bos en het daar rustig opgegeten. Daarna was ze naar hier gekomen, ze sloot haar ogen en even later lag ze te slapen.

Sarkan lag in de bosjes. Hij had een schaap gevangen. Hij had het schaap beet bij zijn slag hals ader, want het spartelde nog een beetje. Toen het helemaal dood was begon Sarkan te eten. Zijn vel witte ogen keken naar een wolf die aan kwam lopen met een dood Kalf, die hield dus ook van mensen eten. Sarkan zag hoe de wolf in slaap viel. Hij was ondertussen al klaar met eten. Hij ging toen zitten met zijn kop een beetje lager dan zijn schouders, omdat hij anders tegen een tak aan keek. Zijn tong ging over zijn bek, hij was niet z'n schoonmaak tutje als sommige wolven, die hun kop in het water staken om hun gebit schoon te krijgen.

Ayn'at werd wakker en geeuwde met haar tong uit haar bek, ze likte even aan haar tanden, er kleefde nog altijd bloed op. En dat smaakte o zo lekker, ze grijnsde licht en rekte zich uit nadat ze was rechtgestaan. Ze krabde aan haar zij met haar achterpoot, zand en bloed plakte toch zo na een paar dagen, helemaal als het zo droog was en ze werd niet nat geregend. Ze schudde haar kop en zette haar poot op een hagedisje dat voorbij kroop. Snel beet ze erin en slokte hem zonder kauwen naar binnen. Ze liep een beetje verder op zoek naar een beekje om te drinken, pech gehad, geen beekje te bekennen. Dan straks maar naar de rivier, dacht ze.

Ook Sarkan likte het bloed nog van zijn tanden af. Hij gaapte en stond op. Van het karkas van het schaap waren nu nog aleen maar de botten over. Sarkan groef een kleine kuil en stopte daar de botten in, toen groef hij het weer dicht. Sarkan keek tevreden. Hij liep zijn schuilplaats uit. Het was een mooi weertje vandaag. In de zon was het z'n 20 graden en in de schaduw 16 graden. Zijn witte ogen veranderden nu in blauw, In het donker waren zijn ogen wit, maar in het licht waren ze licht blauw.

Ayn'at snuffelde rond op zoek naar kleine beestjes, ze had zin in nog een kleine snack, hoewel ze net het hagedisje had opgegeten. Ze vond niets en ze zag een andere wolf het veld opstappen, ze spitste haar oren en ze zag dan net een veldmuis wegtrippelen. Ze sprong er naar toe en ze ving het arme beestje en ze pakte het op bij zijn staart.